Halkın ihtiyacı olan temel ürünler dahi yeterince üretilemedi. Bunun yanında 1929’da başlayan “Dünya Ekonomik Krizi” de Türkiye ekonomisini önemli ölçüde etkiledi. Krizin etkisiyle yatırımlar iyice azaldı. Bunun üzerine devlet bir taraftan özel sektörü desteklemeye devam ederken diğer yandan da temel tüketim malzemelerine ve ağır sanayiye yönelik yatırımları kendisi yapmaya başladı. Dünya Ekonomik Krizi’nin etkisini azaltmak için “yerli malı sergileri” açılarak yerli malı kullanımı teşvik edildi. “Millî İktisat ve Tasarruf Cemiyeti” kurularak halk tasarruf yapmaya yönlendirildi. Yatırımların daha verimli yapılabilmesi için kalkınma planları hazırlandı. 1933’te hazırlanan “I. Beş Yıllık Sanayi Planı” ile özel sektörün yapamadığı yatırımların devlet eliyle yapılması planlandı. Bu plan, ilk modern sanayileşme programıydı. Bu dönemde demir yolu yatırımlarına bütçeden büyük pay ayrıldı. Ülkenin önemli merkezleri demir yolu ağı ile birbirine bağlandı. Ham maddesi ülke içinde bulunan sanayi yatırımlarına öncelik verildi. Malatya, Kayseri ve Bursa’da dokuma fabrikaları açıldı. Gemlik’te ipek fabrikası, İzmit’te kâğıt fabrikası, Karabük’te demir-çelik fabrikası, Beykoz’da Paşabahçe Cam Fabrikası kuruldu. Yer altı zenginliklerimizin tespiti ve işletilebilmesi için Maden Tetkik ve Arama Enstitüsü kuruldu. Yabancıların elinde bulunan bazı işletmeler satın alınarak millîleştirildi.
Bu bilgilere göre aşağıdakilerden hangisi söylenemez?