Amel, dünya ve ahirette ceza veya mükâfat konusu olan, iradeye dayanan her türlü iş ve davranış demektir. Aslında tasdik ve ikrar da ameldir. Fakat amel deyince daha çok davranışlar anlaşılmaktadır. Amel, imanın olmazsa olmaz bir parçası değildir. İmanın esası kalbin tasdikinden ibarettir. Çünkü ayet ve hadislerde iman dilin ikrarına değil kalbin tasdikine bağlanmıştır. İmanın bütün şartlarını kalben kabul etmiş bir mümin ihmal, unutma veya başka bir sebeple dinî vazifelerini yerine getiremese bile dinden çıkmış sayılmaz. Bilerek dinî vecibelerini ihmal eden kimse günahkâr olur. Eğer amel imandan sayılsaydı her günah işleyen kâfir kabul edilirdi.
Bu bilginin ışığında aşağıdaki yargılardan hangisi ya da hangileri doğrudur?
I. Dili ile iman ettiğini söyleyip kalbi ile tasdik etmeyen mü’mindir.
II. İman ettiği halde Allah’ın emir ve yasaklarını yerine getirmeyen kafirdir.
III. Kalbi ile tasdik edip dili ile iman ettiğini söylemeyen kafirdir.
IV. Kalbi ile tasdik edip dili ile iman ettiğini söyleyen mü’mindir.
V. İman edip bu imanı doğrultusunda davranış geliştiren mü’mindir.