Selim İleri’nin romanlarından örneğin Gramofon Hâlâ Çalıyor anlatıcısının, kendisine (ve ailesine) ait şeylerle başkalarına ait şeyler arasındaki bir karşılaştırmadan kaynaklanan yoğun “yoksunluk”
duyguları yaşadığı dikkate alınmalıdır. Şişmanlığı yüzünden müsamereye alınmayan anlatıcının annesine, evine, ailesinin yeme, eğlenme ve piknik yapma alışkanlıklarına hatta evdeki mobilyalara varana dek hemen her şeyini komşu ve akrabalarınınkilerle karşılaştırması ilgi çekicidir. Karşılaştırmanın sonucu daima “diğerleri” lehinedir. Bunun sonucu olarak daha üst seviyeden imkânlarla donatılan “diğerleri” ile yoksunluğun belirlediği anlatıcı “ben” bu dengesizliğin yol açtığı sürekli bir gerilim durumu içinde tutulmakta ve söz konusu gerilim, kanımca romanın–romanlarının da diyebiliriz- temel duygusal kaynağını oluşturmaktadır.
Bu sözler aşağıdaki sorulardan hangisine karşılık olarak söylenmiş olabilir?