Romanda edebî olgunlukta birkaç bölüm var. Mesela “nine-teyze” anlatısı giriyor metne ama sanki başka bir kitaptan, başka bir metinden yanlışlıkla araya karışmış gibi. Önce zamanı geldiğinde ana metne bağlanacak, anlatımı ilerletip bir yere varacak diye düşünüyorsunuz ama hayır, öylece ortada kalıyor ve roman bütünleşemiyor, dağılıyor; umut edilen, beklenen yere varamıyor. En önemlisi özellikle ilk bölümde kışkırtılan, diri tutulan merak “Ne olacak, neye varacak?” sorusuna karşılık bulamıyor. “E, ne olmuş peki?” duygusu hâkim oluyor.
Bu parçada romanın eleştirilen yönü aşağıdakilerden hangisidir?